Verlies van zwanger-zijn
Ik zie ze binnenkomen in mijn praktijk, Kim en Roland, verwezen door hun huisarts. Twee maanden geleden heeft het stel afscheid moeten nemen van hun kindje. Hun nog ongeboren 19 weken oude kindje. Nog niet gekend door de buitenwereld, maar al zo “bekend” bij Kim en Roland. Zo klein nog, maar met alles erop en eraan. Zo plotseling werd een hoopvolle verwachting afgebroken.
Ruimte en erkenning geven aan alles.
Hun ongeboren kindje.
Zoveel vragen komen boven: wat is de oorzaak? Had ik het kunnen voorkomen, was het omdat ik in het begin onwetend toch een wijntje heb gedronken? Hoe kan mijn lichaam me zo in de steek laten, alles leek toch goed? Hoe kan ik erop vertrouwen dat een eventueel volgende zwangerschap wel goed zal gaan? En durven we dat nog wel aan, opnieuw zwanger worden?
Ieder zo alleen, proberend weer contact met elkaar te krijgen. Ik zie hun pogingen uit te reiken naar de ander, maar ook hun onmacht. Bij Kim een tsunami aan emoties, ze weet zich geen raad met haar gevoelens van verdriet, angst, boosheid, schuld. Roland voelt zich machteloos. Hij ziet dat het niet goed gaat met Kim maar hij bereikt haar niet, zij sluit zich af. Op zijn werk vindt hij afleiding, dat lukt redelijk. Maar als hij thuis komt, komt het verlies dubbel en dwars binnen. Hij voelt zich alleen.
Zo komen Kim en Roland bij me. Waar te beginnen met zoveel vragen en emoties?
Mijn antwoord is: ruimte en erkenning geven aan alles!
Hun ervaring is een andere: een omgeving die, goed bedoeld, zegt dat ze nog jong is en zo weer zwanger kan worden, dat het vruchtje anders niet gezond geboren zou worden, dat ze leuke dingen moeten gaan doen, ontspannen.
Wat de omgeving doet, doet het stel zelf ook: de pijnlijke werkelijkheid van het verlies proberen weg te duwen, een natuurlijke en oh zo menselijke reactie, al voelen ze aan alle kanten dat het niet werkt.
Alle vragen en gevoelens zijn welkom en verdienen erkenning, zelfs het afgesloten zijn. Het helpt Kim te ontdekken dat ze een goede reden heeft om zich af te sluiten, ook al is het niet handig en wil ze het graag anders. Dat komt wel.
Afscheid nemen
Rouwen en afscheid nemen houdt in dat je ruimte en aandacht geeft aan alles wat in je is aan gevoelens als verdriet, boosheid, machteloosheid, angst, verwarring etc.. Op jouw eigen tijd en eigen manier.
Dat wens ik iedereen toe die met verlies van zwangerschap te maken heeft:
ruimte en erkenning krijgen voor alles!