Kinderwens: Intercity of stoptrein?

Je stapt op de trein met als bestemming ‘vervulling kinderwens, een kind.’

Je denkt dat je in de intercity bent gestapt, maar dan blijk je in de stoptrein te zitten.

Met seinstoringen, blaadjes op de weg, gebroken bovenleidingen en nog meer onduidelijke vertragingen!

Terwijl je op die trein stapt heb je eigenlijk geen goed overzicht over je reis, het schema. Of je moet overstappen en waar er vertragingen en omleidingen zijn? Hoe lang de vertraging duurt?  Dat maakt het een reis waar je je maar ten dele op kunt voorbereiden.

Grenzen stellen .

Voor vertrek bepaal je wel jouw bestemming, en het vervoersmiddel. En je stelt je grenzen. Tijdens je reis merk je dat je je grenzen bijstelt. Helaas oponthoud maar je wilt nog steeds graag op je bestemming “een kindje” arriveren.

Het is niet erg is als je je grenzen bijstelt. Je kunt immers vooraf niet de details van je reis overzien, waardoor er steeds opnieuw van je gevraagd wordt je reisplan bij te stellen.

Moe en verdrietig

Maar pas op, reizen kan op den duur vermoeien. Niet weten wanneer en of je ooit je bestemming bereikt kan je een gevoel van machteloosheid geven. Niet weten welk tussenstation je nu weer halt moet houden kan je frustreren.
Een trein die niet rijdt kan je overmannen met verdriet.

Tijdens je reis zijn je contacten met je dierbaren minder goed beschikbaar. Hoewel je tijdens deze reis nieuwe mensen ontmoet, kan je reis ook eenzaam zijn.