De ‘Week van het leven’: het land van de vrije abortus!?
Als je de christelijke partijen mag geloven is Nederland het land van de vrije – en dus snelle- abortussen. Deze week is dan ook uitgeroepen tot ‘Week van het Leven’.
Hoewel het naar buiten wordt gebracht als een poging om het debat weer aan te zwengelen – iets wat met de regelmaat van de klok en vooral voor verkiezingstijd gebeurt- klinkt in de naam wel degelijk de achtergrond door: de ‘week van het leven’. Mijn voorstel om er een ‘Week van de Keuzevrijheid’ achteraan te plakken werd op Twitter door een lid van de Tweede Kamer gezien. Niet om het idee meteen op te pakken, maar wel stuurde hij mij, heel attent, de initiatiefnota van Van der Staaij ‘ter verbetering van de ondersteuning van onbedoeld zwangere vrouwen. ‘
‘U wordt op uw wenken bediend’, schreef hij.
In de nota staat, niet verrassend, dat men bij de SGP staat voor de beschermwaardigheid van het leven. Omdat goede begeleiding geen discussiepunt is, een gezamenlijk belang van partijen dus, doet Van der Staaij voorstellen over de verbetering van de hulpverlening voor en na abortus, en bij het uitdragen van de zwangerschap.
Tot zover helemaal eens. Goede begeleiding is mij heilig.
In de publiciteitscampagne van de Week van het Leven wordt ook nog het woord onafhankelijk toegevoegd. Heel belangrijk, aangezien de abortushulpverlening in Nederland deels wordt uitgevoerd door een instantie met SGP-achterban, dus met de visie dat het leven beschermwaardig is. De benaming ‘week van het leven’ is dan ook niet voor niets gekozen. Slim ook, want wie is er nu niet voor het leven?
Je zult maar een van die 7 zijn, onderweg naar je werk om voor je kinderen te kunnen zorgen als alleenstaande moeder, en deze spot voorbij horen komen.
Probeer maar eens om het niet persoonlijk op te nemen.
Neutraliteit
Onafhankelijk is voor mij verbonden met neutraliteit. Ik vind ook dat het leven beschermwaardig is, het leven dat er al is evengoed als het (potentiële) leven in wording. Ik denk alleen niet dat mijn visie op het leven, laat staan mijn religieuze staat, iets toevoegt voor een vrouw of koppel dat voor een levensgroot dilemma staat. Ik beken volmondig dat ik grote moeite heb met een abortus na 16 weken, en toch is mijn overtuiging dat keuzevrijheid en zelfbeschikking voorop staat prevalerend.
Een Week van het Leven, waarin op zijn minst de indruk wordt gewekt dat vrouwen vanwege een vakantie of het af willen maken van een opleiding voor een snelle oplossing kiezen, doet geen recht aan vrouwen die een dergelijke beslissing hebben moeten nemen. De omstandigheden zijn altijd anders en soms ronduit verschrikkelijk. Het ingrijpende van zo’n beslissing vat je niet samen in een reclamespotje. Je zult maar een van die 7 zijn, onderweg naar je werk om voor je kinderen te kunnen zorgen als alleenstaande moeder, en deze spot voorbij horen komen. Probeer maar eens om het niet persoonlijk op te nemen.
Ook als hulpverlener, dagelijks sprekend met mensen die voor zo’n beslissing staan, mis ik de erkenning. We doen het niet goed, hoor ik. Er worden teveel zwangerschappen afgebroken en mensen krijgen onvoldoende informatie. Dat het in de afgelopen jaren steeds moeilijker, zo niet schier onmogelijk is geworden om überhaupt in dit vak te kunnen blijven, zegt niemand er even bij.
Als de SGP de politieke keuzes van de afgelopen jaren, die zoveel effect hebben gehad op zowel de vrouwen in nood als de mensen met de vakkennis met deze ‘week’ kan keren, zal ik de eerste zijn om een kaarsje op te steken.
Maar zeker geen dertigduizend.